هیات جواد الائمه (ع)
به نشانی : استان تهران - شهرستان دماوند - شهرک روح افزا
پست الکترونیکی : members_youth@yahoo.com
با ارسال مشخصات خود به جمع ما بپیوندید.
واسطههای فیض خدا به زمین اولیائی هستند که با وجودشان برکت و رحمت الهی به زمینیان خاک نشین میرسد. خداوند حافظ و نگهبان آن هاست و آن ها عبد الهی و دوستدار حضرت حقّنند. ما خاک نشینان توصیه شده ایم که دعای فرج بخوانیم تا روزگار خوش آید! چرایی صلوات و دعای فرج ما برای او که حافظ و نگهبانی چون خود خدا دارد چه ارزش و چه سود برای حضرتش خواهد داشت؟!
آیا دعا و صلوات ما برای مهدی فاطمه (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فایده و سودی دارد؟! این نوشتار می کوشد به این موضوع بپردازد تا از این رهگذر ارتباطمان را با او مستحکم تر نماییم إن شاء الله.
در این عالم به جهت نظمی كه خداوند متعال در آن قرار داده است بین همه اجزاء و افراد، ارتباط و پیوند تنگاتنگی وجود دارد كه اساسیترین پیوند میان ذوات مقدس معصومین ع با تمام هستی از ابتدای خلقت تا پایان تاریخ است و در این میان، ارتباط ناگسستنی امام حسین علیه السلام و حضرت مهدی (عج) ارتباطی پرمعناست میان این دو امام راز و رمزی است كه یاد و نام آنان را همیشه در كنار هم نگه داشته است.(1)
و آنچه باعث پیوند و ارتباط بیشتر این دو امام بزرگوار میگردد، شباهت عجیب بین دشمنان این دو امام همام است تشابه میان یزید به عنوان چهره شاخص دشمنان امام حسین علیه السلام و سفیانی یكی از دشمنان سرسخت امام زمان (عج).
به همین جهت این مقاله سعی شده است به شباهتهای میان یزید و سفیانی پرداخته شود و شباهتهای شخصی و رفتاری این دو در حد امكان بیان گردد.
در روایات ما از واقعه شهادت امام حسین علیه السلام با تعبیر مصیبت بزرگ یاد شده است. برای نمونه محدث بزرگ شیعه، مرحوم ابن قولویه (م 367 ق) در کتاب «کامل الزیارات» ضمن نقل زیارت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در روز عاشوراء از امام باقر علیه السلام این عبارت را از امام علیه السلام ذکر می کند که:
یَا لَهَا مِنْ مُصِیبَةٍ مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض
واى از این مصیبت، چقدر بزرگ است و چه قدر عزاى آن در اسلام و بین جمیع اهل آسمانها و زمین گران و سنگین است.[1]
چه بهانه ای بهتر از این که گریه ات را رها کنی و بغض فروخفته چند ده ساله ات را بیرون ریزی.
عطوفت، مهروزی، عشق، فداکاری و از خودگذشتگی، واژه هایی نام آشنا برای همه ما هستند. واژه هایی که هر انسان عاقل و معتدلی آنها را می فهمد و به طور فطری به سمت انها گرایش دارد.
محبت اکسیری ارزشمند است که در سخت ترین ها هم نفوذ می کند و نیاز انسانها به این گونه است که بدون این اکسیر نمی توانند از زندگی بهره برند.
على اصغر، یعنى درخشانترین چهره كربلا، بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت... . چشم تاریخ، هیچ وزنه اى را در تاریخ شهادت، به چنین سنگینى ندیده است."( اولین دانشگاه و آخرین پیامبر،شهید پاك نژاد،ج 2،ص 42) على اصغر را باب الحوائج می دانند،گر چه طفل رضیع و كودك كوچك است، امّا مقامش نزد خدا والاست. (فرهنگ عاشورا،جواد محدّثی)
از سخنان امام حسین علیه السلام با سپاه دشمن : « هیهات! ما تن به ذلت نخواهیم داد. خدا و رسول او و مۆمنان هرگز برای ما ذلت و خواری را نپسندیدند. دامنهای پاکی که ما را پرورده است و سرهای پرشور و مردان غیرتمند هرگز فرومایگان را بر کشته شدن مردانه ترجیح ندهند».
در این مقاله وقایع روز پنجم محرمالحرام سال 61 هجرى قمرى را بطور خلاصه بازگو می کنیم:
این چهار گروه عبارتند از: دست اندرکاران (رۆسای هیئت)، شرکت کنندگان، سخنرانان و مداحان. در سالهای اخیر مواردی در ارکان یاد شده به چشم خورده و یا به گوش شنیده شده که بهتر است نامش را کاستی ها و کج سلیقگی گذاشت تا انحراف و مانند آن که اگر آگاهی لازم داده نشود بیم آن می رود که این کج سلیقگی ها روال کار قرار گیرند که اگر اینگونه شد آنگاه باید نشست و بر انحراف پیش آمده چاره ای اندیشید.
قرآن مثل دریا است هم ساده و هم پیچیده . وقتی شما به دریا نگاه می کنید یک لذتی می برید، وقتی پای تان را در دریا می گذارید لذت دیگری دارد، وقتی در آن شنا می کنی لذت آن بیشتر است ، وقتی قایقرانی می کنی لذا آن بیشتر است وقتی ماهیگیری می کنی لذت آن بیشتر می شود وقتی غواصی بکنی لذتش خیلی بیشتر می شود. قرآن هم این طور است. صوت قرآن یک لذتی دارد، ترجمه ی قرآن لذت دیگری دارد، تفسیر و تدبر در قرآن لذت دیگری دارد.
حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: عجایب قرآن قابل شمارش نیست و کهنه نمی شود. ملاصدرا می گوید: من عمرم را در مسائل عقلی گذراندم ولی در اواخر عمرم فهمیدم که من در سایه بوده ام زیرا در اواخر عمرم به سراغ قرآن رفتم.