یکی از واژه هایی که در طول عمرمان بارها آن را شنیده ایم و یا گفته ایم، واژه «توکل» است. خیلی ها ما را توصیه به توکل کرده اند و ما هم در بسیاری از موارد که دوستی یا عزیزی دچار مشکل می شود و یا در آستانه یک تصممیم گیری مهم قرار دارد او را تشویق به توکل می کنیم. اما واقعا توکل یعنی چه؟ این همه دم زدن از توکل فقط لقلقه زبان است یا حقیقت هم دارد؟
امام ششم حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در سال 80 یا 83 ه متولد و در سال 148 ه در مدینه وفات یافت . پدر بزرگوارش امام محمد باقر علیه السلام پنجمین امام شیعه و دارای کرسی تدریس برجسته ای در آن شهر بود مادر آن حضرت «ام فروة» دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر می باشد.
در این یادداشت کوتاه ، نگاهی به جایگاه و منزلت آن حضرت از دیدگاه دانشمندان برجسته اسلامی می اندازیم(1) و در ادامه با اشاره به فرمایشی از حضرت به نکته ای درباره وظیفه ما بعنوان شیعیان جعفری می پردازیم .
دوران ما، ویژگی هایی دارد که آن را از قرن های پیشین متمایز می‌سازد. و نه قرنها که حتی سالیانی پیش از این نیز، وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشورهای جهان، خصوصیاتی متفاوت با زمان حاضر داشت. آغاز هزاره سوم به نوعی، زمان تقابل فرهنگها و ادیان گوناگون است. این تقابل از یک منظر – که همان ظهور حقانیت ادیان الهی است – مایه‌ی خرسندی است. اما سوء استفاده‌ی برخی از نحله های فکری از وضعیت موجود و استفاده از ابزارهای غیر فرهنگی برای پیشبرد مقاصد و نیّات خود، هشیاری در مقابله با اینگونه جریانات فکری را ایجاب می‌نماید.
در مقالات قبل به بررسی معراج و کیفیت آن پرداختیم و در مورد وقوع آن و جسمانی و یا روحانی بودن آن نکاتی را ذکر کردیم. اکنون در این نوشته به متن حدیث معراج می پردازیم تا نکاتی جالب و آموزنده از آن را به دست آوریم.
در آیات قرآن و روایات تعبیر "امتحان الهی" به چشم می خورد و به این معناست که خداوند بندگان را به وسیله سختی ها و بلایا امتحان می کند. سؤالی که ذهن انسان را مشغول می سازد آن است که مگر خداوند از باطن کار مردم بی خبر است که با امتحان می خواهد از آن باخبر شود؟ مگر قرآن مجید نمی فرماید که هیچ حرکتی و جنبشی و هیچ امر کوچک و بزرگی در عالم هستی نیست مگر آنکه معلوم و مکشوف حق است ، پس امتحان چه معنایی دارد؟ قبل از پاسخ به سؤال مورد نظر ابتدا واژه امتحان و مفهوم آن را بررسی می کنیم.
