امام عصر عاشورا
بیست و پنجم ماه محرّم، بنا به روایتى كه شاید روایت و قولِ قوىتر هم باشد وفات امام چهارم حضرت سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) است. آن بزرگوار، تقریباً سى و چهار سال بعد از حادثهى كربلا، در محیط اسلامى آن روز زندگى كرد و این زندگى، از همه جهت یكى از زندگیهاى پر از درس است، كه اى كاش كسانى كه از كیفیّات عالى این زندگى آگاهى دارند، آن را براى مردم، براى مسلمین و حتّى براى غیر مسلمانان تشریح مىكردند، تا معلوم مىشد كه چگونه چهارمین امام بزرگوارِ ما، بعد از حادثهى عاشورا كه ضربهى عظیمى بر پیكر اسلام ناب و راستین بود، توانست یك تنه بایستد و مانع از ویران شدن بناى دین شود. اگر تلاشهاى امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) نبود، شهادت امام حسین (علیه الصّلاة و السّلام) ضایع شده بود و آثار آن نمىماند. سهم امام چهارم، سهم عظیمى است.
+ نوشته شده در دوشنبه بیستم آذر ۱۳۹۱ ساعت 7:48 توسط
|
